διπολικό σύνδρομο

τις κυριακές από νωρίς στα καλλιστεία

κι ύστερα sushi ή μολότοφ ή κενό

ήταν δυο λέξεις μοναχά "θέλω εταιρεία"

κι άλλοι που θέλαν επανάσταση παιδιά. 

                                

Πιστεύω είναι πολύ βολικό να χωράς στα δίπολα.

Να είσαι με μας ή με τους άλλους.

Να ξέρεις από νωρίς την απάντηση: φασολάκια ή μπάμιες;

Παναθηναϊκός ή Oλυμπιακός;

Ρεμάλι ή entrepreneur;

Αριστερά ή Δεξιά;

Το τελευταίο είναι το πιο όμορφο, "αριστερά ή δεξιά;"

Κι εγώ όταν μεγαλώσω θα γίνω ή αριστερός ή δεξιός,

θα έχω την ταυτότητα μου και δεν θα σκέφτομαι καθόλου.

Φορ δε τάιμ μπίινγκ έχω καταλήξει μόνο στο ότι σιχαίνομαι τις μπάμιες και σε τίποτε άλλο.