έξι λιμπρέτα για την άνοιξη

1
άνοιξη πόρτα να διαβώ
μαρινέλα πιο κοντά
μαρινέλα να ανατιναχτούμε ντάρλινγκ


2
σήμερα η μαμά μου μαγείρεψε πεντάευρα στον ατμό
τα μάζεψε στο χωριό, τα έφτιαξε και μου τα στειλε με το ΚΤΕΛ
ήτανε εύγευστα, ήτανε αλ ντέντε
δεν είχανε λαδόξυδο όμως και γύρω στις πέντε ξαναπείνασα
δεν πειράζει
κρίση έχουμε
και άνοιξη
και σιχαίνομαι τα λεωφορεία


3
Τι έγινε τελικά με την άνοιξη;
Ήρθε και φέτος;
Θα πηδηχτούμε και φέτος;
Θα βαρεθούμε και φέτος;
Θα γίνουμε και φέτος αλλεργίες;


4
είμαι στην πρίζα με κοντό καλώδιο και αιωρούμαι
αυτή την άνοιξη θα πιαστώ από ένα ακρωτήρι της νότιας Σουηδίας
και θα γυρίζω από κλαδί σε κλαδί στην Ευρώπη
σαν λυσσασμένο πρωτεύον του Δαρβίνου
για χάρη σου Κάρολε
Κάρολε γαμιέσαι
Κάρολε I love you but you're bringing me down


5
αν όλα πάνε καλά θα πεθάνουμε άνοιξη
θα μας σκεπάσουν με γύρη
και θα μας έχουν ξεχάσει μέχρι το καλοκαίρι


6
αν όλα πάνε σκατά θα πεθάνουμε άνοιξη
στα τελεμάρκετινγκ θα πουλάνε αγάπη και αμήχανους χορούς δευτέρας γυμνασίου  
και θα μας θυμούνται για πάντα

πέρμαφροστ

Πέρμαφροστ είναι το στρώμα του εδάφους που έχει μέγιστη θερμοκρασία μηδέν βαθμούς Κελσίου για τουλάχιστον 2 χρόνια.
Είναι μία από τις αγαπημένες μου λέξεις.
Άλλες είναι ο αυτόχειρας, το τελεσίδικο και η ανάφλεξη.
Δεν έχουν κάποια σύνδεση αλλά είναι εύηχες.
Φαίνεσθαι, και στις λέξεις.
Ναι, κυρίως στις λέξεις.

Έχω φτιάξει ένα σπίτι για δύο,
βλέπω τηλεόραση με τη φανταστική μου φίλη,
κοιμάμαι μόνος μου.

Πολλά βράδια ξυπνάω ανάποδα στο κρεβάτι,
με τα πόδια στο μαξιλάρι και το κεφάλι στην άκρη του κρεβατιού,
με τα χέρια να κρέμονται στο πάτωμα.
Μια μέρα ξύπνησα και βρήκα δίπλα μου το πιστολάκι για τα μαλλιά.
Έχω βρει επίσης περιοδικά, κουτιά από πίτσες, τσιγάρα, άπλυτα, κατσαβίδια και άρβυλα με λάσπες στη σόλα.

Σκέφτομαι συχνά να κόψω το κάπνισμα αλλά είναι το μόνο κινηματογραφικό στοιχείο που έμεινε και τελικά δεν το κόβω.
Μου αρέσουν τα τσιγάρα.
Ένα τσιγάρο πριν καταστραφεί ο κόσμος.
Μου θυμίζουν χωράφια με καπνά, αν και δεν έχω δει πολλές ταινίες με καπνοχώραφα.

Post-it: Να φτιάξω μια ταινία με δυο εφήβους που κυνηγιούνται σε καπνοχώραφα, γδύνονται και λίγο πριν πηδηχτούν, εξωγήινα ανδροειδή κατεβαίνουν από υπερσύγχρονα αστρόπλοια και τους κλέβουν τα γεννητικά όργανα για πειραματικούς σκοπούς.

Όλα συνδέονται.
Παγωμένες πόλεις, τσιγάρα, αϋπνίες, αυτόχειρες, τελεσίδικα που αιωρούνται.
Μένει μια ανάφλεξη,
κάπου θα τη χώσουμε.

- Σκέψου μια ωραία εικόνα.
Со̀фия.
- Δεν αποτελεί εικόνα από μόνο του.
Στη Σόφια κάνει κρύο. Το βράδυ δεν κυκλοφορεί κανείς. Κάτι τύποι που βρωμάνε, τουρίστες με λίγα λεφτά, μπάτσοι, αλλά γενικά ψυχή. Οι μπάτσοι απ' το κόμμα γίνανε μπάτσοι απ' το γήπεδο. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Είναι γεροδεμένοι, κουρασμένοι, με κοιλιά και τους φοβάμαι λίγο.
- Αυτό δεν είναι ωραία εικόνα.
Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Σόφιας μυρίζει χημικά, είναι γεμάτο δείγματα από χώρες που πίστευα πως οι κομμουνιστές δεν μπορούσαν να πάνε.
Σκέφτομαι βιολόγους της БАН με μάλλινα παλτό και γούνινα καπέλα να φτάνουν στο Βόρνεο ή στη Μαδαγασκάρη και να αυτομολούν σε ζούγκλες, να πίνουν ρούμι και όπιο σε παραλίες τα μεσάνυχτα, να χορεύουν με κορίτσια που μιλάνε παράξενες γλώσσες, ανάμεσα σε λεμούριους, ιγκουάνα, σαρκοβόρα φυτά και τροπικά αστέρια του Ισημερινού ουρανού.
- Αυτό είναι κάπως καλύτερο.

Είδα πριν λίγες μέρες στον ύπνο μου ένα κορίτσι που κάπνιζε γαλλικά τσιγάρα,
μάτια καμμένα από την υπερέκθεση,
μαύροι κύκλοι και δέρμα σπασμένο από τις αϋπνίες.
Είχε σκάψει μια τρύπα στη Σταδίου και την κοιτάζε.
Μου λέει "θα μου δώσεις το πιστολάκι;" και της το δωσα.
Το γύρισε προς τον λάκκο και το βαλε στην πρίζα.
"Θα λιώσω το πέρμαφροστ. Με λίγη τύχη θα πλημμυρίσουμε" λέει.
Να, κάποια πράγματα είναι αναπόφευκτα,
δεν γίνονται αλλιώς,
αυτό το κορίτσι, ας πούμε, δεν γίνεται να μην καπνίζει.

παραλήρημα για πλαστικούς αναπτήρες

στο gagarin σήμερα ήπια πέντε μπύρες
είχα να βγώ δώδεκα μέρες και το ριξα έξω

τα κορίτσια ήταν από περιοδικά του 90, απο αυτά που κλείνουν τώρα

τα αγόρια έτσι κι έτσι

εγώ έτσι κι έτσι αν και γενικά μοιάζω πιο πολύ στα κορίτσια

παρόλο που δεν μου αρέσουν τα αγόρια

μπέρδεμα

μια φορά με πήρε μια φίλη και με ρώτησε "που είσαι;" και της λέω "μπέρδεμα" και μου απάντησε "μαγαζί είναι το μπέρδεμα;"

η Α. ήπιε τρείς μπύρες, δυόμιση δηλαδή, τη μισή τελευταία μου την έδωσε γιατί την έπιανε συνέχεια κατούρημα και βαριόταν να πηγαίνει 

είναι μαλακία αλλά περίμενα να δω αγόρια και κορίτσια να αυτοπυρπολούνται στη σκηνή

με χρώματα και πλαστικούς αναπτήρες και τέτοια

αλλά τελικά τίποτα

ήπιαμε τις μπύρες, κατουρήσαμε και τα είπαμε

η Α. μου είπε πως ο πρώην της έχει παιδί και πως αυτή δεν έχει καύλες πια

ούτε γω έχω, έκανε δουλειά ο μόρισσεϋ τελικά

χωρίς καύλες

χωρίς αναπτήρες, λουλούδια και περίστροφα

γυρνώντας έφαγα ένα βρώμικο και άνοιξα την τηλεόραση 

είχε μπάλα, δεν ξέρω ποιοί παίζανε, όλοι ίδιοι είναι

πήγα για ύπνο, κι εμείς όλοι ίδιοι είμαστε

θα δω στον ύπνο μου τον Λ. που στους κόρε ύδρο χορεύαμε βαλς στο τέλος της συναυλίας, άσχημα παιδιά που δεν είναι στηφασηκιετσι,

και ντρεπόταν ο μαλάκας

και του ψιθύριζα, "στα παπάρια σου, δεν θα τους ξαναδείς"

μαλακίες, εγώ τους ξαναείδα

αλλά εντάξει 

χέστηκα, χορεύαμε ωραία, και πλέον δεν χορεύουμε, οπότε, ναι, ωραία ήταν.

βλέπω το mall κάθε μέρα

- Έμαθα πήρε φωτιά το mall.
- Έλα ρε... Στ' αρχίδια μου βασικά.

με κιμά

Γενικά δε βάζω μπαχάρι στα μακαρόνια με κιμά. Δεν είναι πρόβλημα αυτό, όλοι από κάπου ξεκινάνε, μπορεί να γίνω σεφ μια μέρα και το μυστικό μου να είναι ότι δεν βάζω μπαχάρι.

Θυμάμαι έναν τύπο πολύ μποέμ και φλανέρ και athens voice και τέτοια που γύριζε στην Αθήνα και δοκίμαζε τα 'κρυμμένα διαμαντάκια της πόλης'. 

"Η κυρία Γωγώ στη Νίκαια που κάνει τους κεφτέδες όπως η μαμά σας".

"Σχεδόν κανείς δε μπαίνει σ' αυτή τη στοά της Μπενάκη. Όποιος όμως το τολμήσει θα δοκιμάσει το καλύτερο σαρμαδάκι της πόλης".

Χτες άκουσα στο ραδιόφωνο ότι αυτός ο ίδιος τύπος έφτιαχνε νοστιμίες με το ψωμί Τόστιμο σε τρία διαφορετικά καταστήματα του Σκλαβενίτη.

Τι ντροπή κι αυτή. Δε γαμιέστε λέω εγώ.

Όταν με πιάνουν κρίσεις μεγαλομανίας ψάχνω να βρω τον τίτλο της αυτοβιογραφίας μου. Συνήθως καταλήγω στο "30 χρόνια μαλάκας", αλλά έχουν παίξει και τα "Δεν ξέρω τι είμαι", "Βαριέμαι τους φίλους μου" και "Δεν βάζω μπαχάρι στα μακαρόνια με κιμά". Στο τέλος θα διαλέξω έναν τίτλο στην τύχη νομίζω και θα ησυχάσω.

Μπορεί να είναι και "Κάποτε τα είχα με ένα κορίτσι και όταν χωρίσαμε έγινε ΔΑΠίτισσα". Τι ντροπή κι αυτή. 

Μετά τα είχα με τη Β. που μου είπε σε ανύποπτο χρόνο πως δεν πρέπει να μιλάμε για την αγάπη. Την αγάπη, έλεγε, την φτιάχνουν μέσα σε εργοστάσια, κάτι μηχανές που όμως μοιάζουν με ανθρώπους, και έχουν ντίτζιταλ σπυράκια, πλαστικά νύχια και βλέφαρα από καουτσούκ.
Τη βάζουν, έλεγε, σε μικρά μπουκαλάκια που εξωτερικά θυμίζουν μινιατούρες του γαλαξία και κάποιες αγάπες είναι όντως σαν το διάστημα αλλά κάποιες είναι στ' αλήθεια χειροβομβίδες.
Εξαρτάται ποιά θα σου κάτσει, λέει.
Μπορεί να μοιάζει με θάλασσα στο Βόρειο Αιγαίο, μπορεί να μοιάζει και με τη γραμμή Μαζινό.
Η δικιά μας πάντως έμοιαζε με τη γραμμή Μαζινό, δηλαδή η ιδέα ήταν ωραία αλλά στο τέλος έμοιαζε με 107 νεκρούς Γάλλους στρατιώτες. 

Τέλος πάντων, μετά κολλήσαμε και είπαμε την λέξη καουτσούκ πενήντα συνεχόμενες φορές και μας φάνηκε τόσο αστεία που ξεχάσαμε και την αγάπη κι όλες αυτές τις μαλακίες.

Το έχασα πάλι.

Κάτσε ρε, ποιο είναι το μπαχάρι; 

Αυτά τα μικρά μαύρα σκατουλάκια; 

Μαλακία, σόρρυ, εννοούσα πως δεν βάζω μοσχοκάρυδο, μπαχάρι βάζω, σόρρυ, άκυρα όλα, επιστρέψτε στην απλή καλή καθημερινότητα.
Τι ντροπή κι αυτή.