Η Μαρία είναι από την Αλβανία και καθαρίζει σπίτια. Δεν μιλάει καλά ελληνικά. Δείχνει πιο γερασμένη απ' ότι είναι.
Μου είπε ότι θα πάει στην Αλβανία για διακοπές. Τη ρώτησα γιατί δεν μένει εκεί, παίζει να είναι καλύτερα από δω πλεον. Είπε πως πριν κανα δυο χρόνια ήταν όντως καλύτερα, τωρα είναι πάλι σκατά.
"Σκοτώνουν στους δρόμους πάλι. Πριν λίγο καιρό, μπήκαν κάτι τύποι στην πλαζ στον Αυλώνα και σκότωσαν τεσσερις με καλάσνικωφ".
Πλαζ. Καλασνικωφ. Ήλιος. Αίματα.
Μισώ τα καλοκαίρια. Τελεία.
Στο τρένο παίζω ναυμαχία στο κινητό, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ και να διαβάσω, έχω να διαβάσω κάνα χρόνο, βάζω τις φρεγάτες και τα υποβρύχια μου σε απίθανες διατάξεις και το παίζω καπετάνιος.
Δίπλα μου αγόρια και κορίτσια κόβουν φρούτα και σκοτώνουν γουρούνια με το κινητό, τρία πιτσιρίκια βλέπουν σκληρό πορνό στην οθόνη τους ενώ απέναντι τους μια κοπέλα χρησιμοποιεί το κινητό της σα δονητή κάτω από τη φούστα.
Τρώμε με το κινητό, χέζουμε με το κινητό, πηδιόμαστε με το κινητό.
Ναι ιδεοψυχαναγκαστικό μωρό μου, θέλω να πηδιόμαστε και να κάνεις λάικ στο προφίλ μου.
Έφτασα, τερματικός σταθμός, είμαι μόνος στο βαγόνι, παίζει να με πήρε λίγο ο ύπνος, δε γαμιέται.
Ο Αριστοτέλης πίστευε πως τα χέλια γεννιούνται από την άμμο στους πυθμένες των ποταμών, αυτόματη γένεση ή αβιογένεση, η δημιουργία ζωής από άψυχη ύλη ή κάτι τέτοιο, και κάπως έτσι γεννάμε κι εμείς την παράνοια και τη μιζέρια. Μάλλον έτσι νομίζουμε, τελικά η παράνοια και η μιζέρια γεννάνε εμάς, από το πουθενά, από άψυχη ύλη, η πόλη είναι το ποτάμι του Αριστοτέλη και τα χέλια είμαστε εμείς.
Νομίζω δεν έχει μείνει τίποτα εδώ, εδώ είναι η έρημη χώρα του Έλιοτ, στα
αγγλικά η φράση είναι πιο ταιριαστή, the waste land, έτσι ζούμε,
ρημαγμένοι, κατεστραμμένοι, ένας σκουπιδότος και τα σκουπίδια είμαστε
εμείς.
Εδώ, μπορώ κι εγώ σαν τον Έλιοτ, μέσα σε μια χούφτα σκόνη να σου δείξω τον φόβο.
πολύ γουστάρω ανακάτεμα έλιοτ και αριστοτέλη
ΑπάντησηΔιαγραφήεμπνευσμένο κείμενο
ναι, ναι, αυτό ειναι ένα πολύ καλό κείμενο (+φολο)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετική γραφή...
ΑπάντησηΔιαγραφή*περιμένω υπομονετικά ωστόσο πότε θα σιχτιρίσουμε το φόβο και τη μιζέρια για να δούμε λίγο πιο καθαρά γύρω μας.
περίμενε, έρχομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘά 'πρεπε να φοβάμαι, έτσι δεν είναι? ε?
ΑπάντησηΔιαγραφή