κολοκυθάκια αυγολέμονο

Ένας από τους μετόχους της εταιρείας λέει ότι κάνει δίαιτα και παραγγέλνει κάθε μεσημέρι μαγειρευτό φαγητό από ένα απαράδεκτο ντελιβεράδικο. Κάθε μεσημέρι το γραφείο μυρίζει σαν τα μαγειρία στο 2/39 Σύνταγμα Ευζώνων - Κέντρο Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων. 'Η σαν Friskies, αηδία, μπαγιάτικα μικροαστικά αυγολέμονα και αμφίβολοι κιμάδες μας γαμάνε τη ζωή κάθε μέρα. Θέλω πολύ να κάνω δύο πράγματα όταν γεράσω, αν δηλαδή καταφέρω και ζήσω μέχρι τα 50 ή τα 60, όχι κάτι φοβερό, απλά έχω απίστευτη περιέργεια να δοκιμάσω Friskies και ηρωίνη. Όχι ταυτόχρονα.

Τα γραφεία είναι τάφοι λένε, ΟΚ, κοινότυπο και κλισέ, ένας βαρετός χαρακτηρισμός, όχι όμως πιο βαρετός από τα ίδια τα γραφεία, πςςςς, τί είπα, κάποια ανωμαλία στο χωροχρονικό συνεχές θα πρόκαλεσε αυτή η σκέψη, στην περίπτωση μας το γραφείο είναι θάλαμος αερίων με οσμές από κακομαγειρεμένα κολοκυθάκια γεμιστά. Θα μπορούσα να πυροβολήσω τους συναδέλφους μου ανάμεσα στα μάτια για ένα εκατομμύριο λόγους, και οι μυρωδιές τους είναι ένας από αυτούς.

Δεν το αξίζουμε αυτό.
Πιάσε εσύ το αφεντικό, να σκοτώσω εγώ τον άλλον και μετά να την κάνουμε.
Να φύγουμε δυτικά, να ληστέψουμε μια τράπεζα και ένα γρήγορο αυτοκίνητο, να μπούμε στο Route 101 και να κάνουμε 2,478 χιλιόμετρα μέσα σε 2 μέρες, από το Λος Άντζελες στο Σηάτλ, δίπλα ο Ειρηνικός να γυαλίζει σαν υδράργυρος από σπασμένο θερμόμετρο, μια τοξική ευδαιμονία, αμερικάνικος ήλιος, εσύ θα είσαι γυμνή, εγώ ψιλομεθυσμένος, δεν ξέρω, ότι νάναι, βαρέθηκα, νομίζω πως σε καμία περίπτωση δεν το αξίζουμε αυτό με τα κολοκυθάκια και τα φωτοτυπικά και τις προθεσμίες.

κλικ