η μάνα του ντάρθ

Κάθομαι συνήθως σε μπάρ με χαρούμενα κορίτσια και αγόρια που βγήκαν από περιοδικά και βίντεοκλιπ. Έχουν κοκόρια στο μαλλί, φράντζες και ρετρό ρέιμπαν.

Γαμιούνται μεταξύ τους, είναι φίλοι, δεν είναι, στ' αρχίδια τους, ούτε αυτοί ξέρουν. Έτσι κάνουν τα μοντέρνα παιδιά της πόλης.

Το αντίθετο είναι οι πολιτικοί χώροι, εκεί που δεν γαμιέται κανένας ή που σου λένε πως να το κάνεις.

"Το τσιμπούκι είναι σεξιστικό".

"Το πρωκτικό είναι σεξιστικό".

Πρώτο χτύπημα. Μόνο στην ελλάδα το λένε οθωμανικό. Στον υπόλοιπο κόσμο το λένε greek. Είναι ο μόνος λόγος για να είσαι proud to be greek.

Άκου τώρα και κάτι που μου έμαθε ο ζαμπούνης. Αν υπάρχει συναίνεση και γουστάρουν κι οι δύο, ούτε τα γκόλντεν σάουερζ είναι σεξιστικά. Αηδία ναι. Καύλα ίσως. Σεξιστικά όχι.

Στα μπαρ του κέντρου λοιπόν, εγώ πίνω μόνο ποτά. Κοιτάζω κανα κορίτσι. Λέω καμια μαλακία. Αυτά.

Πάντα κοιτάζω τις γκόμενες των άλλων. Δεν θέλω δικές μου. Περνάω και μόνη μου καλά.

Καμιά φορά τρίβομαι πάνω τους κατά λάθος.

Αρχίδια κατα λάθος.

Καμιά φορά τρίβομαι πάνω τους. Μη φοβάσαι, τρίβομαι μόνο για να ζεσταθώ.

Έτσι, θα μου τα πρήζει μια ζωή η μάνα μου να βρώ νύφη.

Γιατί, μη νομίζεις, και η μάνα του ντάρθ, μάνα είναι.