φάε σίδερα

Στη δουλειά προχτές μας μοίρασαν κάτι ερωτηματολόγια που ρώταγαν:

"Τι μουσική θα θέλατε να ακούτε όταν δουλεύετε για 13 ώρες στη σειρά;" 

και δεν είχα στυλό να το συμπληρώσω ρε μαλάκα, αν είναι δυνατόν. Και τώρα δουλεύω 13 ώρες στη σειρά και ακούω μόνο μεταλλικούς ήχους, τον ήχο από τα καλώδια και Μίκη Θεοδωράκη από το γραφείο του αφεντικού.

Φεύγω από το γραφείο και σκάει ένας ψηλός με λαδωμένο μαλλί και καμπαρντίνα στη Σταδίου και μου λέει

"Φίλε θες να αγοράσεις σίδερα;"

"Τι είναι τα σίδερα ρε μεγάλε;" του λέω.

"Σίδερα" λέει "φάτα, λιώστα, φτιάξε κάνα σπίτι, δεν ξέρω, σίδερα θες;"

Του είπα ότι δεν θέλω και απάντησε

"Μάζευε σίδερα, μια μέρα δε θα 'χεις να φας".

Γύρισα σπίτι και κοίταξα τις συσκευές μία μία.

Η αγαπημένη μου οικιακή συσκευή είναι ο βραστήρας. 

Αν ξεβιδώσεις το πλαστικό και συνδέσεις το πράσινο καλώδιο με το κόκκινο γίνεται ωρολογιακή βόμβα black and decker.

Δουλεύει και με τους ανθρώπους αυτό. 

Μία γκόμενα μου το 'χε κάνει μια φορά και το έκανα κι εγώ σε μια άλλη μετά.

Ή ήταν θερμοσίφωνας;
Ή γκόμενα ή θερμοσίφωνας.

Τέλος πάντων, ωραίες φάσεις, αυτά θα θυμόμαστε μια μέρα, αυτά μένουν.

τι είναι ένας εγκέφαλος;

- Μην το κάνεις αυτό ρε, δεν είσαι ζώο.

- Το φανάρι φταίει. Είναι τρίγωνο των βερμούδων. Τύπου. Το πρωί πάλι άρχισα να σκαλίζω τη μύτη μου με τέτοια μανία που έφτασε το δάχτυλο μέχρι τον εγκεφαλικό φλοιό και τον χάιδεψε.

- Έλα!

- Ναι, περνάω συχνά απ' αυτό το φανάρι, γι' αυτόν ακριβώς το λόγο.

- Τι μου λες;

- Ναι, γουστάρω τις παρενέργειες. Γενικά, και τα φάρμακα με βάση τις παρενέργειες τα διαλέγω.

- Μα τι μου λες;

- Ναι ναι, με το που άγγιξα τον εγκέφαλο, έχυσα αμέσως, μετά το πόδι μου είχε σπασμούς - πολύ χορευτική φάση - και στο τέλος με έπιασε νευρικό γέλιο. 

- Μα υπάρχουν ακόμη τέτοια φανάρια;

- Ότι θες μπορείς να βρεις στην Αθήνα.

/ παύση

- Έχεις τηλεόραση στο σπίτι;

- Έχω.

- Πάμε να δούμε διαφημίσεις για κάνα πεντάωρο;

- Πάμε.

- Να πηδηχτούμε λίγο όταν βάλει εκείνη τη διαφήμιση με τα αποσμητικά χώρου, αυτή με τον Κινέζο που ψεκάζει το ψάρι;

- Ναι. Θα δούμε. Δεν ξέρω.

- Καλά. Σ' αγαπώ.

- Εκείνη με τον Κινέζο και το ψάρι μας άρεσε ή η άλλη με τους εφοριακούς που τρώνε ποπ κορν στο χιονοδρομικό;

- Λες να ήταν αυτή με το ποπ κόρν;

- Θα έπαιρνα όρκο πως ήταν αυτή με το ποπ κορν.

- Δεν θυμάμαι ρε, ένα μυαλό έχω κι εγώ.

πέντε εμφανώς ασύνδετα πράγματα

1

Θέλω να γράψω ένα μανιφέστο. Δεν χρειάζεται να λέει πολλά. Λίγα και καλά, και να λειτουργεί ως εγχειρίδιο. Θα μπορούσε ας πούμε να λέει: 

"Να είσαι καλός".

Αλλά επειδή αυτό χωλαίνει λίγο λόγω γενικότητας, θα μπορούσε να γίνει:

"Να είσαι καλός αλλά όχι τόσο ώστε να σε περνάνε για μαλάκα, και ταυτόχρονα να μην κάνεις πουστιές, και ταυτόχρονα να μην τρως μπάμιες".
Κάτι τέτοιο.

2

Το βόλβο από την άλλη άκρη του δρόμου στοιχειώνει αυτή τη γενιά και την προηγούμενη. Θα στοιχειώνει κάνα δυο γενιές ακόμη και μετά θα σταματήσει, καθώς αν ισχύουν οι υπολογισμοί μου, σε πενήντα χρόνια είτε δεν θα υπάρχει μουσική είτε δεν θα υπάρχουν βόλβο.
Μπορεί να μην υπάρχουν και 'γενιές', δηλαδή δεν ξέρω αν υπάρχει χειρότερη λέξη.

Από τα δύο πρώτα πάντως, ελπίζω να μην υπάρχουν βόλβο και να συνεχίσουν να παίζουν μουσική οι άνθρωποι, ώστε να ακούμε κάτι γαμάτο ενώ τηλεμεταφερόμαστε ή διακτινιζόμαστε ή φοράμε jetpacks.

Α ναί, we were promised jetpacks και αντ' αυτού συμβιβαστήκαμε με smartphones, lcd και τηλεδιασκέψεις. Ούτε βιονικές γυναίκες, ούτε φωτόσπαθα, ούτε ταξίδια στο χρόνο, τίποτα, φταίμε κι εμείς δηλαδή.

Σε κάθε περίπτωση, πενήντα χρόνια ακόμη.

Μέχρι τότε: το θεμελιώδες πρόβλημα με το βόλβο είναι ότι, ακόμη κι αν το κλέψεις, ακόμη κι αν φύγεις μαζί της μέχρι το τέλος του κόσμου, κάπου έξω από την Ελευσίνα ή τη Θήβα ή κάποιο εξίσου δομικά προβληματικό μέρος, θα χαλάσει η μαλακία και θα πρέπει να συνεχίσεις με τα πόδια, μάλλον μόνος σου. 

3

Κάποια στιγμή γνώρισα τον Θάνο. Ο Θάνος ήταν μισός άνθρωπος και μισός αυτοκίνητο. Είχε μια πανκ μπάντα που λεγόταν Homo sapiens automobilis και τα είχε με ένα ποδήλατο. Αυτό.

Πάντα ζήλευα τέτοιου είδους Θάνους.

4

Έστω ότι πέφτω από ένα αεροπλάνο και προσγειώνομαι μέσα στις νευρώσεις σου .

Κατάλαβες;
Μάλλον
θα
γίνει
της
πουτάνας.

5

Όταν ήμασταν μικροί ξαπλώναμε στα γρασίδια και κοιτάζαμε τα αεροπλάνα. Από τα αεροδρόμια αγάπησα την κηροζίνη και τον θόρυβο.

Τώρα παίρνουμε αεροπλάνα για πλάκα και χανόμαστε.

Την τελευταία φορά που σε είδα να ανεβαίνεις τα σκαλιά τα σιχάθηκα όλα αυτά.

Σχεδόν όλα.

Ο θόρυβος μου αρέσει ακόμη.

Η κηροζίνη έτσι κι έτσι.

lunch break

στις εφτά τα στελέχη χαλαρώνουν την γραβάτα

μοιάζει με τηλεόραση

αλλά μυρίζει σαν πατάτες γιαχνί

και τα στελέχη δεν τρώνε πατάτες γιαχνί

οπότε καταλήγουμε σε άτοπο

δηλαδή δεν θα συναντηθούμε σε κανέναν τόπο

εντάξει

τα στελέχη τρώνε κινέζικο ή σαλάτα σηζαρς από το εταιρικό εστιατόριο

βαριά καμιά σπανακόπιτα
άμα τους χώσει η μάνα τους κάνα τάπερ δίπλα στο iPad
στο δωμάτιο με το φωτοτυπικό και τις λάμπες φθορίου
και σκουπίζονται με το bonus

τώρα δεν έχεις bonus

καλό;

καλό, ε;

σκουπίσου με το μανίκι τώρα

ή σταμάτα να τρως
ή στ' αρχίδια μου κιόλας

είμαστε όλοι στελέχη
άλλοι στ' αλήθεια
κι άλλοι τύπου
τύπου
τύπου
στενές επαφές τρίτου τύπου τύπου

το πρωί

κόπηκα στο ξύρισμα

δίπλα στο αυτί

το κομμένο αυτί

αυτί

αυτή

αυτί που περνάει

γιατί αυτή δεν περνάει
οπότε μάλλον αυτό εννοούσε.

συνέντευξη με μένα βρυκόλακα

Α ναι, ταινία δρόμου, αυτό μπορούμε να γίνουμε μέχρι να γίνουμε δρόμος.

Στην εθνική για Θεσσαλονίκη έχει περίπου τετρακόσια πάρκινγκ με χημικές τουαλέτες και υπάρχουν άνθρωποι που τις χρησιμοποιούν κιόλας.

Συνήθως δεν κάνουμε ταξίδια, το ξέρεις. 

Συνήθως μαζεύουμε πολαρόιντ και τις φοράμε στα μάτια.

- Τι είναι πολαρόιντ;

Ινσταγκραμ. Μαζεύουμε ινσταγκραμ ήθελα να πω, με συγχωρείς.

- Μάζεψες πολλές;

Μπα, δυο τρεις μόνο.

Στην πρώτη βάζω φωτιά σ' όλες τις χημικές τουαλέτες της διαδρομής. 

Είναι ένας έυκολος τρόπος να κάνεις τη χώρα αεροδιάδρομο ή έργο τέχνης.

- Τι είναι τέχνη;

Περφόρμανς. Να κάνουμε περφόρμανς ήθελα να πω, με συγχωρείς.

Και στη δεύτερη είναι ένα άδειο πλάνο με μόνο την κονκάρδα στην κουρτίνα του μπάνιου σου. Δεν έχω δει πιο κρύο μπάνιο.

- Θες να ζητήσεις κάτι άλλο από το 2012;

Ναι, θα ήθελα να μην μιλάει ο κόσμος στις συναυλίες.

Το ξέρω πως είμαι ξενέρωτος αλλά προχτές ήταν αυτή η τύπισσα με τα κοντά κατσαρά μαλλιά κι εκείνος ο χιπστερ με την τεράστια μύτη

(πως στον πούτσο τα καταφέρνετε και είστε παντού;)

και μιλάγανε συνέχεια, τόσο σιγά που δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς έλεγαν αλλά τόσο δυνατά ώστε να τους ακούω.

Και είπε αυτή για εκείνο το καλοκαίρι σε κείνο το σκατόνησο

και αυτός δεν έλεγε τίποτα

και ξαναλέει αυτή 'θα μου κρατάς το χέρι;'

που ήταν μαλακία γιατί αυτός της κράταγε ήδη το χέρι

και του λέει 'να πάμε να κάνουμε ένα τσιγάρο έξω;'

οπότε της λέει αυτός κάτι σιγά στο αυτί 

και μετά πάει στην απέναντι κολώνα

και αράζει εκεί μέχρι να τελειώσει η συναυλία.

Βασικά, ένιωσα λίγο καλύτερα που δεν μίλησαν άλλο, αν και αυτοί οι δύο πρέπει να πέρασαν χάλια, αλλά εντάξει, υπάρχουν και παιδάκια που μιλάνε μόνο σε κολώνες κι άλλα παιδάκια που δεν μιλάνε καθόλου.

- Κατάλαβα. Και η τρίτη ινσταγκραμ;

Ναι, στην τρίτη δεν φαίνεται τίποτα. 

Γίνεσαι τριάντα, κλέβεις φωτογραφίες, ηλεκτρίζεσαι, γυρνάς από δω, από κει, δεν ξέρεις τι γίνεται, δεν ξέρεις ακόμη τι θες, ο lee ranaldo το είπε καλύτερα.

- Μυστήριο. Πως να την πούμε αυτή τη φάση;

Ας την πούμε σταματίνα, ηλεκτρικό πρόβατο, ατέλειωτο ορίζοντα της Θεσσαλονίκης ή ας μην πούμε και τίποτα, δεν τρέχει.

ζωντανοί στο κύτταρο

- Θα ήθελα να είμαι παραλία.
- Σκέψου ότι είσαι κύτταρα. Αν τα κύτταρά σου είναι άμμος, τότε είσαι παραλία.
- Δεν έχω θάλασσα.
- Τότε μπορεί και να 'σαι έρημος.

mitsakos kai alla aprosarmosta

- έλα ρε, ο μητσάκος! που είσαι μαν, καλά μαν;

- γιο, ντάξει ρε, οκ, ξερω γω;

- τι λέει, τι φάση;
- καλά.
- έχω μια σοκολάτα καλή.

- οοο τα σπασες, μαν.

- φίλε, παλιά νόμιζα ότι είσαι μαλάκας.

- λολ ρε, βασικά εγώ ακόμη το νομίζω.

- νταξει, όντως, κι εγώ ακόμη.

- δεν τρέχει μαν, αγάπη μόνο.

καλοκαίρι

διάβασα ένα άρθρο στο πανεπιστήμιο που έλεγε πως 

οι άνθρωποι σιγά σιγά τελειώνουν

η τελευταία γενιά δεν θα αναπαραχθεί

θα γεράσει και κάποια στιγμή δεν θα μείνει κανείς

μετά σκεφτόμουν θα μείνουν μονο μηχανές στον πλανήτη

θα περπατάνε φούρνοι μικροκυμάτων αγκαλιά με τηλεοράσεις πλάσμα 

πάνω σε χωματερές 

και θα κάνουν βόλτες 

ανάμεσα σε μισογκρεμισμένες πολυκατοικίες και παρτέρια

τα αυτοκίνητα θα ανασαίνουν βαριά

θα έχουν βλέφαρα

μπορεί να έχουν και δάχτυλα

θα είναι σαν άνθρωποι

σαν τον παππού σου που δεν τον γούσταρες πολύ 

αλλά μετά πέθανε

έτσι το σκεφτόμουν

θα είναι πάντα καλοκαίρι μετά

ένα μακρύ γαμημένο καλοκαίρι

κίτρινο

ιδρώτας

ξερό χώμα και χορτάρια ανάμεσα σε παρατημένα πλυντήρια και ραπτομηχανές

όλα θα είναι εύφλεκτα
να τα κάψουμε μια ώρα αρχύτερα;

να τα κάψουμε;

να τα κάψουμε;

ε;
ε;

ε, κάψτε τα.

καθρέφτης

υπάρχει μια θεωρία που λέει πως
αν καθίσεις μπροστά σε έναν καθρέφτη
και πεις πέντε φορές το όνομα της
θα εμφανιστεί μπροστά σου και θα σε πάρει
και θα φύγετε.
αλλά είναι μαλακία η θεωρία,
δεν έρχεται τόσο εύκολα,
πρέπει να τσακίσεις τα μούτρα σου και να ιδρώσεις
και πάλι παίζει να μην έρθει.
οπότε είναι μαλακία όλες οι θεωρίες.

καλή χρονιά πάντως, αλήθεια.