φάε σίδερα

Στη δουλειά προχτές μας μοίρασαν κάτι ερωτηματολόγια που ρώταγαν:

"Τι μουσική θα θέλατε να ακούτε όταν δουλεύετε για 13 ώρες στη σειρά;" 

και δεν είχα στυλό να το συμπληρώσω ρε μαλάκα, αν είναι δυνατόν. Και τώρα δουλεύω 13 ώρες στη σειρά και ακούω μόνο μεταλλικούς ήχους, τον ήχο από τα καλώδια και Μίκη Θεοδωράκη από το γραφείο του αφεντικού.

Φεύγω από το γραφείο και σκάει ένας ψηλός με λαδωμένο μαλλί και καμπαρντίνα στη Σταδίου και μου λέει

"Φίλε θες να αγοράσεις σίδερα;"

"Τι είναι τα σίδερα ρε μεγάλε;" του λέω.

"Σίδερα" λέει "φάτα, λιώστα, φτιάξε κάνα σπίτι, δεν ξέρω, σίδερα θες;"

Του είπα ότι δεν θέλω και απάντησε

"Μάζευε σίδερα, μια μέρα δε θα 'χεις να φας".

Γύρισα σπίτι και κοίταξα τις συσκευές μία μία.

Η αγαπημένη μου οικιακή συσκευή είναι ο βραστήρας. 

Αν ξεβιδώσεις το πλαστικό και συνδέσεις το πράσινο καλώδιο με το κόκκινο γίνεται ωρολογιακή βόμβα black and decker.

Δουλεύει και με τους ανθρώπους αυτό. 

Μία γκόμενα μου το 'χε κάνει μια φορά και το έκανα κι εγώ σε μια άλλη μετά.

Ή ήταν θερμοσίφωνας;
Ή γκόμενα ή θερμοσίφωνας.

Τέλος πάντων, ωραίες φάσεις, αυτά θα θυμόμαστε μια μέρα, αυτά μένουν.