ο καλύτερος φίλος του θανάση

- Θα ήθελα ένα μικρό ρομπότ-σκύλο που να μοιάζει απ' έξω με κανονικό σκύλο αλλά να είναι ρομπότ. Να τον βγάζω βόλτα, να τον πηγαίνω στο πάρκο, στου Φιλοπάππου και στην Ακρόπολη και μια στο τόσο να πατάω ένα μικρό κουμπί στην αλυσίδα και να σηκώνει το πόδι του και να κατουράει τα κυκλάμινα του Σεπτεμβρίου. Να έρχονται τα κορίτσια και να μου λένε "Τι ωραίο σκυλάκι" και να τους λέω "είναι ρομπότ" και να γελάμε μετά μαζί. Μπορεί να τις κερνάω κάνα τσιγάρο, ή να με κερνάνε αυτές και να πίνουμε καφέ. Να τις παίρνω μετά και να ανεβαίνουμε στον Λυκαβηττό και να ακούμε έναν φάλτσο τύπο με ακορντεόν να παίζει παλιά βαλς σε λάθος κλίμακες. Ένας άπλυτος ακορντεονίστας μόνο για πρεζάκια, λαϊκά ζευγάρια και μέλλοντες αυτόχειρες.

Να πηγαίνουμε στη θάλασσα, τυλιγμένοι με χοντρά μπουφάν και να διαβάζουμε ποιήματα από παλιά μεταχειρισμένα βιβλία, 2 ευρώ στη Σόλωνος ή 3 ευρώ στο Μοναστηράκι. Να μην ξέρουμε τους ποιητές. Να κόβουμε τις σελίδες από αυτά που μας αρέσουν, να τα βάζουμε σε μπουκάλια και να πετάμε τα μπουκάλια στα σκουπίδια. 

Μόλις νυχτώνει να ανάβουμε φωτιά και να στεκόμαστε δίπλα δίπλα, να ζεσταίνουμε τα χέρια μας μέσα στον Νοέμβριο και να κοιτάζουμε ψηλά στο σκοτάδι για διαστημόπλοια. Να μην βρίσκουμε κανένα. Να γυρίζουμε πίσω αργά μες στη νύχτα και να λέμε χάρηκα που τα είπαμε, να κοιταζόμαστε στα μάτια και να φεύγουμε. Να αφήνουμε μια ουρά από φως πίσω μας, σαν τις τελευταίες πυγολαμπίδες της άνοιξης, να γυρνάμε και να κοιτάζουμε που και που ο ένας τον άλλον καθώς απομακρυνόμαστε. 

- Δεν υπάρχει τέτοιος σκύλος ρε φίλε. Μήπως θές καμιά τηλεόραση ή ένα iPad;

- Κρίμα, ήθελα να τον φωνάζω Ίκαρο. Μη μου μιλάς στον ενικό.

- Έχω το iPad με οθόνη Retina 32 GB σε προσφορά πάντως αν σας ενδιαφέρει.

- Στ' αρχίδια μου.

- Όπως αγαπάτε.

- Όπως θέλουμε αγαπάμε.

- Να κεράσω μια φριτέζα; 

- Γειά σας.

- Της θειάς σας.

- Της μαμάς σας.

- Γειά σας.

- Γειά.